Henk de VeldeThe Never Ending Journey

Nov 16th Denkend aan een dag op zee .. en vandaag grijs en grauw in een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen …het schijnt ze niet te deren.. (Dutch/English) .. nature is the guide to the origin, and takes place between heaven and earth.

Denkend aan een dag op zee; Overdag veranderen de luchten in hoge cumuluswolken met zwarte onderranden. Soms zit de zon in een heiige nevel. Soms valt de wind bijna helemaal weg. Ik voel elke beweging, elk geluid, elke zonnestraal. Hoe zal ik het zeggen; als ik het geluid hoor van die enkele vogel dan hoor ik meer dan geluid, dan hoor ik de vogel. Als ik het geluid hoor van het suizen van de wind, dan hoor ik meer dan suizen, dan hoor ik de wind. Als ik het geluid hoor van de voortgang door het water, dan hoor ik het water. Natuur is de handreiking naar de oorsprong, het zijn speelt zich af tussen hemel en aarde.

En vandaag:

Somber en grijs is het in de lucht. Nog wel droog maar wie de wolken goed kent weet dat er lichte regen kan volgen. Geen mooie groene kleur van het gras en mooie felle kleuren van de bloemen in de berm. Alles grijs en grauw in een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen
…het schijnt ze niet te deren… zo is een grauwe en trieste dag toch nog mooi.

Thinking of a day at sea; During the day, the skies turn into high cumulus clouds with black edges. Sometimes the sun is in a hazy mist. Sometimes the wind drops almost completely. I feel every movement, every sound. When I hear the sound of that single bird, I hear more than sound, I hear the bird. When I hear the sound of the wind howling, I hear more than howling, then I hear the wind. When I hear the sound of the progress through the water, I hear the water. Nature is the guide to the origin, and takes place between heaven and earth.

And today;

It is gloomy and grey in the air. Still dry but those who know the clouds well know that light rain can follow. Not a beautiful green color of the grass and beautiful bright colors of the flowers on the roadside. Everything grey in a grey sky …  grey seagulls fly through a drizzling rain … it doesn’t seem to bother them… so a grey and sad day is still beautiful.

Nov 13th Dit is het blinkend lopen tussen het weten en het hopen van nergens en naar niets. Uit: Afvaart -Gerrit Achterberg, 1931 .. (Dutch/English) .. Although I often traveled north, I like the sun. But so did the inhabitants of Tiksi. On clear frosty days, minus 15 C, the mothers walked with their prams and people exposed their bare chests to the sun … the source of life!

Dit is het blinkend lopen tussen het weten en het hopen van nergens en naar niets. Uit: Afvaart -Gerrit Achterberg, 1931

Veranderende kleuren … de stilte, het niets en het nergens. De winter is in aantocht. Het is vroeg donker. Klaar voor een forse winterslaap. Het contact met anderen blijft beperkt, het contact met mezelf wordt versterkt. De winter, maar in principe elk seizoen is er geschikt voor om stil, naakt en eenvoudig te worden. Het mag waaien, het mag stormen, het mag sneeuwen, het mag vriezen … wow … de dingen die ik niet in mijn hand heb.

Ik hou van de stille dagen en hoop dan op een beetje zon. Hoewel ik vaak naar het noorden trok, hou ik van de zon. Maar dat deden de bewoners van Tiksi ook. Op heldere vriesdagen, min 15 graden, liepen de moeders met hun kinderwagen en maakten mensen hun borst bloot en laafden zich aan de zon … de bron van leven !

Changing colours … the silence, the nothingness and the nowhere. Winter is approaching. It’s dark early. Ready for a long winter sleep. Contact with others remains limited, contact with myself is strengthened. Winter, but in principle any season is suitable for getting quiet, naked and simple. It can blow, it can storm, it can snow, it can freeze … wow … the things I can’t control.

I like the quiet days and then hope for a little sun. Although I often traveled north, I like the sun. But so did the inhabitants of Tiksi. On clear frosty days, minus 15 C, the mothers walked with their prams in the sun and people exposed their bare chests to the sun … the source of life!

Nov 9th Dreams of yesterday ? Gedeeltelijk .. dromen waren realiteit geworden. (Dutch/English) … Dreams of yesterday ? Partly yes, but dreams became reality.

Mijn eerste wereldreis duurde zeven jaar. Zeven jaren, die ik mag rekenen tot de beste van mijn leven, waarin ik met mijn catamaran “Orowa” 50.000 zeemijlen heb gezworven. Onderweg een huwelijk, een kind, en een duizendtal paradijselijke eilanden. Na die reis bestonden er geen dromen meer, dromen waren realiteit geworden.

In 1985 kwam ik terug in Europa. Een van de eersten die ik toen ontmoette was James Wharram, de ontwerper van de ‘Orowa’. Ik zie hem nog aan boord staan: lange man, grote laarzen aan, trots, hij stond op het schip dat hij ontworpen had en dat de cycloon ‘Oscar’ had doorstaan. Toen kwam het nieuwe schip en daarmee 1001 adviseurs, waar ik niet naar luisterde. Ik luister naar de wind en het water. Prestatiegericht ? Waarom beantwoord ik die vraag niet door te zeggen dat ik het doe omdat ik het zo graag wil en nergens anders om !

Dreams of yesterday ? Gedeeltelijk ja maar, nu ik ouder werd, ontdekte ik ook een andere manier van reizen. In 2018 reisde ik met ferryboten terug naar Alaska SE en Brititsh Columbia. Toen viel de C-periode in en het reizen kreeg retricties …

My first around-the-world lasted seven years. Seven years, which I can count among the best of my life, during which I have roamed 50,000 nautical miles with my catamaran “Orowa”. Along the way a marriage, a child and a thousand paradise islands. After that journey there were no more dreams, dreams had become reality.

In 1985 I came back to Europe. One of the first I met was James Wharram, the designer of the ‘Orowa’: tall man, big boots, proud, standing on the ship he had designed and which had survived cyclone ‘Oscar’. Then came the new ship and with it 1001 advisors, which I did not listen to. I listen to the wind and the water. Performance oriented? Why don’t I answer that question by saying that I do it because I want to and for nothing else!

Dreams of yesterday ? Partly yes, but as I got older, I also discovered a different way of traveling. In 2018, I traveled on ferries back to Alaska SE and British Columbia. Then the C-period set in and traveling got restrictions …

Nov 3rd Er zijn 3 soorten mensen, zei Aristoteles; de levenden, de doden en degenen die op zee varen. Ik tuur in de verte en hoor een schip varen. Zien doe ik het niet. Er ligt een dikke mistdeken over het water … (Dutch/English) .. The world has always been divided. But now somehow, with no direction and no conviction, it affects everyone… except the sailor. “There are three sorts of people: those who are alive, those who are dead, and those who are at sea” (Aristotle)

De wereld was altijd al verdeeld. Maar nu raakt het op een of andere manier, zonder richting en zonder overtuiging, iedereen … behalve de zeeman. Er zijn 3 soorten mensen, zei Aristoteles; de levenden, de doden en degenen die op zee varen. Ik tuur in de verte en hoor een schip varen. Zien doe ik het niet. Er ligt een dikke mistdeken over het water …

“De zee klotst voort in eindeloze deining” zo sprak de dichter Kloos. En inderdaad, zo is het. Nimmer is het oppervlak van de zee volkomen in rust. Toch vond ik mijn rust en mijn vrijheid op zee. Op die grenzeloze oceaan van wind en licht en vrede bestaat er geen andere heerser dan de zee. Elke reis was een nieuwe keuze ingegeven in m’n hart. Voor het solozeilen bestond er eigenlijk maar een regel en dat is dat je niet bang bent alleen te zijn. Ik dacht nooit; maar als. Zodra ik het land niet meer zag kon er mij niets meer gebeuren. Je herkent de veranderingen in het weer of de staat van de zee.

Afgelopen zomer heb ik nauwelijks het Ketelmeer verlaten. Vrienden zeiden tegen me; zie je nou wel, je hoeft niet ver te gaan maar dat is het niet. Het ver weg gaan kwam uit mijn jongensdroom; de wereld te zien … de papieren atlas werkelijk te laten worden en daarin vond ik het zeilschip het middel. Toen ik mijn eerst boot kocht op m’n 19de, vroeg mijn vader me; Henk, wat wil je dan en ik antwoorde; de wereld rond.

Een aantal jaren geleden vertrok een jonge man aan zijn avontuur. Hij zeilde naar Nieuw Zeeland, trof daar zijn huidige vrouw, heeft nu twee kinderen. Hij heeft een permanente verblijfsvergunning in een land waar nog ruimte is … toch trekt de zee … “al dat gedoe aan land, ik droom nog steeds om een keer nonstop de wereld rond te zeilen solo, van New Zealand naar New Zealand, gewoon omdat op zee de enige plek is waar men ECHT vrij kan zijn”.

“The sea laps in endless swell,” said the poet Kloos. And indeed, so it is. The surface of the sea is never completely at rest. Yet I found my peace and my freedom at sea. On that boundless ocean of wind and light and peace there is no ruler but the sea. Each journey was a new choice dictated to my heart. There was really only one rule for solo sailing and that is that you are not afraid to be alone. I never thought; but if. As soon as I no longer saw the land, nothing could happen to me. You recognize the changes in the weather or in the state of the sea.

Last summer I hardly left the Ketelmeer. Friends said to me; You see, you don’t have to go far, but it isn’t. Going far came from my childhood dream; to see the world … to let the paper charts become real and in that I found the sailing ship to do so. When I bought my first boat when I was 19, my father asked me; Henk, what do you want and I answered; sail around the world.

Several years ago, a young man embarked on his adventure. He sailed to New Zealand, met his current wife, now has two children. He has a permanent residence permit in a country where there is still space… yet the sea pulls … “all that hassle ashore, I still dream of sailing around the world solo one day, from New Zealand to New Zealand, just because the sea is the only place where one can REALLY be free.”

The world has always been divided. But now somehow, with no direction and no conviction, it affects everyone… except the sailor. “There are three sorts of people: those who are alive, those who are dead, and those who are at sea” (Aristotle)

I peer into the distance and hear a ship. I don’t see it. A thick blanket of fog rests over land and water…

Oct 29th We kunnen over september en october niet klagen. Zoveel mooie dagen. Dit weekend komt de herfst weer om de hoek kijken (Dutch/English) … but also now that I’m on the winter berth I still have the feeling; let go the ropes

Eigenlijk wil ik het er niet over hebben maar ik vraag me elke keer opnieuw af hoe we in deze wereld terecht gekomen zijn waar alle nieuws elke keer begint met een virus. Terwijl er ook een andere wereld bestaat. De wereld van de zon, de maan, de sterren. De wereld van alles wat de aarde voorbrengt. Onze natuur … zo dichtbij maar voor sommigen zo ver weg.

We kunnen over september en october niet klagen. Zoveel mooie dagen. Ook nu ik op de winterplek lig heb ik nog steeds het gevoel; even de touwen los … aan de andere kant geeft deze plek mij een rustgevend gevoel; 4 trossen .. voortros, een voorspring, achtertros en een achterspring … een paar fenders er tussen en de nachten zijn heerlijk … geen draaiend schip op het anker …

Ik hoor geluid van wilde ganzen, gakkend, wervelend, geluid in de verte, van de overkant. Een bliksemflits in de duisternis. Nu dit weekend komt de herfst weer om de hoek kijken en ik neem het pad in het bos, zit op mijn andere bankje en loop de dijk af naar de waterkant, naar het ruisende riet.

We can’t complain about September and October. So many beautiful days. But also now that I’m on the winter berth I still have the feeling; let go the ropes … on the other hand, this place gives me a calming feeling; 4 hawsers .. 2 fore, 2 aft … a few fenders and the nights are without disturbances.

I hear the sound of wild geese, cackling, whirling, sound in the distance, from the other side. A lightning flash in the darkness. Now this weekend autumn is coming again and I take the path in the woods, sit on my other bench and walk down the dike to the waterfront, to the rustling reeds.