Henk de VeldeThe Never Ending Journey

Nov 14th Don’t fence me in … (scroll Dutch/English) .. And gaze at the moon ’til I lose my senses I can’t look at hobbles and I can’t stand fences Don’t fence me in

Het volgen van de Vendee Globe 2020 … brengt herinneringen …

Ik adem de wind en ik adem de damp. Op de lange deining staan de kruinen van golven die net niet breken. Het is wachten op de aanwijzingen van de barometer, die eerst gestegen is en nu weer daalt. Aan dek zoek ik de horizon af. In het westen komt een zwarte wolkenbank opzetten. Onbeweeglijk sta ik daar, de mens. Ik zoek het onzichtbare. Ik draai de kotterfok weg tot er een klein puntje overblijft. Ik zie de golven schuiven maar niet anders dan voorheen. De zee bouwt heel hoog op, maar ook heel lang.

Uitputtende stormen, gevaarlijke golven, sombere, op het water hangende wolken, die alle triestheid, alle ontmoediging met zich meedragen. Toch ga je verder, misschien omdat je weet dat je verder moet, zelfs als je niet meer begrijpt waarom. Het leven, op een zee die glinstert van kracht en licht en die je al haar waarheid geeft. Dan weet je waarom je verder gaat.

En daarnaast de totaal andere herinnering.

Het paradijs bestaat en het is heel mooi. Het bestaat uit een eenvoudig leven op een atol in de Stille Oceaan. Vrijdags gaan alle vrouwen naar Allei om brandhout, kokosnoten en taro te halen. Zondag is absoluut een vrije dag. Ik ga mee naar de kerk. Vrouwen aan een kant op matten op de vloer, mannen aan de andere kant, kinderen er overal spelend tussen door. Als de dienst voorbij is zingen ze mij toe in een taal die ik niet kan verstaan maar ik ken de melodie; …dat ‘s Heren zegen op u daalt… ik krijg tranen in de ogen.

Ook al is Puluwat misschien wel de mooiste plek op aarde, ik kan niet blijven. Het paradijs moet ik ook weer verlaten. Ik ben een westers mens. Om hier te blijven moet je alles overboord zetten, alles, ook de satelliet telefoon, ook de computer. Maandag vertrek ik, afgeladen met kokosnoten, bananen, papayas, twee pakken gefermenteerd broodfruit en een gebraden kip.

En nu (2020) dan ?

Als ik van Amsterdam terug rij naar de Roggebot of naar Kampen, dan stop ik altijd even langs de A6, bij Haje, de Lepelaar. Dan haal ik bij de Take Away, een broodje gezond en een grote Cafe Latte … don’t fence me in.

https://greatsong.net/PAROLES-BING-CROSBY,DONT-FENCE-ME-IN,1727430.html

Following the Vendee Globe 2020 … brings memories …

I breathe the wind and I breathe the vapor. The whole sea is shaking. On the long swell are the crests of waves that just don’t break. I have to wait for the indications of the barometer, which first rose and is now falling again. Standing on deck I search the horizon. A black cloud bank is coming up in the west. I stand there immobile, a human being, seeking the invisible. I turn the cutter jib away until a small point remains. I see the waves shifting, but no differently than before. The sea builds up very high, but the wavescrests are also long …

Exhausting storms, dangerous waves, gloomy clouds hanging on the water, carrying all sadness, all discouragement. Still, you move on, perhaps because you know you have to move on, even if you don’t understand why. Life, on a sea that shimmers with strength and light and that gives you all its truth. Then you know why you continue.

And also the totally different memory.

Paradise exists and it is very beautiful. It consists of a simple life on an atoll in the Pacific Ocean. On Friday, all women go to Allei to get fire wood, coconuts and taro. Sunday is definitely a day off. I’m going to church. Women on one side on mats on the floor, men on the other, children playing everywhere in between. When the service is over they sing to me in a language I cannot understand but I know the melody; … “the Lord’s blessing is descending upon you”… tears come to my eyes.

Even though Puluwat may be the most beautiful place on earth, I can’t stay. You can stay, Hendrik, you are a Palhu, a navigator. There is a job for you here, at the school, repairing the boats. I am a westerner. To stay here you have to throw everything overboard, everything, including the satellite phone, also the computer … I leave on Monday, loaded with coconuts, bananas, papayas, two cartons of fermented breadfruit and a fried chicken.

And now, 2020 ?

When I drive back from Amsterdam to the Roggebot or to Kampen, I always stop along the A6, at Haje, de Lepelaar. A Take Away, and I order a Ham and cheese sandwich and a large Cafe Latte … don’t fence me in.

I want to ride to the ridge where the West commences
And gaze at the moon ’til I lose my senses
I can’t look at hobbles and I can’t stand fences
Don’t fence me in

https://greatsong.net/PAROLES-BING-CROSBY,DONT-FENCE-ME-IN,1727430.html

Nov 12th Overdenkingen, over de Vendee Globe, Finisterre, .. en de dromer vergist zich natuurlijk, want dit is de kust van de dood, waar geen rekening gehouden wordt met menselijke keuzes.(Scroll Dutch/English) Reflections about the Vendee Globe, about being on your own, about Finisterre and the question of being satisfied with you life.

Wie denkt er aan de zeelui op zee ? Velen, ik weet het en tegenwoordig met de nieuwste communicatie techniek kunnen we ze volgen. Hoewel de nieuwste ontwerpen, in de Vendee Globe, aan kop liggen, is er nog geen grote vooruitgang te zien. De snellere ontwerpen kunnen ook eerder schade oplopen. Ze moeten nog door een naderende depressie en dan pas komt er een begin van de passaat.

Who thinks about the sailors at sea? Many, I know and nowadays we can follow them with the latest communication technology. Although the latest designs, in the Vendee Globe, are leading the way, no major progress can be seen yet. The faster designs can also get earlier damage. They still have to go through an impending depression and only then will the trade wind begin…

Als ik Cabo Finisterre zie dan hoef ik mijn ogen niet te sluiten maar zie de beelden voor me. Zowel op zee als aan land.

Playa de Llagosteira is een lang strand, gelegen in de ronding van de baai van Finisterre. Het is breed. Op een honderd meter van de zee liggen lage zandduinen en daarop en daarachter groeit een naaldbomenwoud. Grote hoeveelheden wier, die door de storm van de grasbanken zijn losgescheurd en met de golven zijn mee gerold, vormen hier en daar bosjes, die er onder water zwart, groen maar op het strand gebleekt uitzien. Soms drijft er mee gespoeld drijfhout aan. Er zal bij iemand die gevoel heeft voor de aard der dingen, zeker een diep, troebel verband groeien tussen de onstuimige zuiverheid van de zee. Wanneer daar, in zijn heimwee naar een oorspronkelijk paradijs, een dromer voet aan wal zet, wil hij slechts wezens ontmoeten, die in elk opzicht de wonderwezens uit legenden evenaren. Elk landschap is een heiligdom. De dromer vergist zich natuurlijk, want dit is de kust van de dood, waar geen rekening gehouden wordt met menselijke keuzes.

Achter de lange, hoge pier ligt de haven met vissersboten. De vissers roepen elkaar dingen toe, de zilte wind waait de woorden weg. De zilte zeelucht is heerlijk. De vissers zijn juist teruggekeerd en staan bij elkaar. Zouden ze tevreden zijn met hun leven ? Ik zie de schemering van het licht achter de bergen steeds zwakker worden. Donkere golven breken op het strand.

Voyage for Madmen, een boek over de eerste Golden Globe in 1968, begint met een citaat van Joseph Conrad: ‘Alles kan op zee worden gevonden, volgens de geest van je zoektocht. Het is interessant dat Knox-Johnson en Moitessier, de twee mannen die van de zee hielden, erdoor geïnspireerd en gefascineerd waren en degenen waren die echt succesvol waren – zelfs als de Fransman de race niet officieel afmaakte. Een geest van vastberaden uithoudingsvermogen zoals bij Knox-Johnston of een hartstochtelijk verlangen naar de waarheid van het zijn, zoals bij Moitessier, waren niet genoeg om de andere concurrenten er doorheen te helpen en waren in sommige gevallen zelfs vernietigd.

When I see Cabo Finisterre I don’t have to close my eyes but see the images in front of me. Both at sea and on land.

Playa de Llagosteira is a long beach, located in the curve of the bay of Finisterre. It’s wide. At a hundred meters from the sea there are low sand dunes and on top of it and behind it a pine forest grows. Large quantities of weed, torn from the grass banks by the storm and rolled with the waves, form clumps here and there, which look black, green under water but bleached on the beach. Sometimes flushed driftwood floats with it. Certainly a deep, murky connection will grow in one who has a sense of the nature of things between the turbulent purity of the sea. When, in his nostalgia for an original paradise, a dreamer sets foot there, he only wants to meet beings who in every way match the miraculous beings of legends. Every landscape is a sanctuary.

The dreamer is of course mistaken, because this is the coast of death, where human choices are not taken into account. Behind the long, high pier is the harbor with fishing boats. The fishermen shout things to each other, the salty wind blows the words away. The salty sea air is wonderful. The fishermen have just returned and are standing together. Will they be satisfied with their life ? I see the twilight of the light behind the mountains getting fainter. Dark waves break on the beach.

Voyage for Madmen, a book about the first Golden Globe in 1968, begins with a quotation from Joseph Conrad: ‘Everything can be found at sea, according to the spirit of your quest. It’s interesting that Knox-Johnson and Moitessier, the two men who loved the sea, were inspired by it and were the ones who were truly successful – even if the Frenchman didn’t officially finish the race. A mere spirit of determined endurance like Knox-Johnston had or, a passionate desire to ko know the truth of being, like Moitessier had – weren’t enough to see the other competitors through and, in some cases, actually destroyed them.

Nov 10th Deel 2 over de Vendee Globe en het lange afstandzeilen. Eén met het grootse om hen heen. Bewust van het gevaar want zijn schip is klein en de zee is groot. (Dutch/English) .. What Buccaneer would sail. Without a surety from the Wind. Or Schedule of the Tide.

DE ZEEWAARDIGE UITDAGING.

Deel 2 over de Vendee Globe en het lange afstandzeilen.

The Vendée Globe is a single-handed non-stop round the world yacht race. The race was founded by Philippe Jeantot in 1989, and since 1992 has taken place every four years. It is named after the Département of Vendée, in France, where the race starts and ends. Wikipedia

Een paar dagen geleden gestart, zijn ze nu Kaap Finisterre voorbij … https://www.vendeeglobe.org/en

Eén met het grootse om hen heen. Bewust van het gevaar want het schip is klein en de zee is groot. Soms, onder de tropenzon of onder de stormluchten van hoge breedten. Onder de Grote Beer of onder het Zuiderkruis. Op de lange passaatdeining in de equatoriale stiltezone of tussen de steile stormgolven van de “roaring forties “.

• Without an oar.
• We are enforced to sail.
• Our Port a secret.
• What Buccaneer would sail.
• Without a surety from the Wind.
• Or Schedule of the Tide.

Emily Dickinson heeft nooit een reis over land of zee gemaakt. Ze heeft nooit de behoefte gevoeld om te reizen. Haar verzen, geschreven in die ene kleine kamer, verkenden haar eigen uitgestrekte innerlijke landschap. Als we een dichter als Emily Dickinson lezen begrijpen we misschien dat het van grote waarde is om soms alleen te zijn.

THE SEAWORTHY CHALLENGE.

Part 2 about the Vendee Globe and long distance sailing.

https://www.vendeeglobe.org/en

One with the greatness around them. Aware of the danger because the ship is small and the sea is big. Sometimes, under the tropical sun or under the stormy skies of high latitudes. Under the Big Dipper or under the Southern Cross. On the long trade swell in the equatorial calm zone or between the steep storm waves of the “roaring forties”.

• Without an oar.
• We are enforced to sail.
• Our Port a secret.
• What Buccaneer would sail.
• Without a surety from the Wind.
• Or Schedule of the Tide.

Emily Dickinson never embarked on a great journey across land or sea. She never feit the need to travel. Her verses, written in this one small room, explored her own vast inner landscape. When we read a poet like Emily Dickinson, we have a confidence that our room can encapsulate eternity, that there is a great value in the capacity to be alone.

Nov 8th Today the Vendee Globe 2020 started. A solo around the world sailing event. (scroll for Dutch/English) … I follow them and I sail with them.

Vandaag is de Vendee Globe 2020 gestart. https://www.vendeeglobe.org/  Een solo rond de wereld zeil evenement. Ik starte drie keer alleen. Niet in deze race maar met dezelfde bedoeling: solo rond de wereld in record time. Dit jaar zijn er 33 deelnemers waarvan 6 vrouwen. Ik volg ze en ik zeil met hen mee.

De originele roman Robinson Crusoe werd geschreven door Daniel Defoe in 1719, werd geïnspireerd door het waargebeurde verhaal van Alexander Selkirk, een eigenzinnige Schotse zeeman die in conflict kwam met kapitein Stradling. Selkirk en Stradling stonden op gespannen voet over de zeewaardigheid van hun schip, de Cinque Ports, en de ruzie eindigde met de eis dat Selkirk aan land zou worden gezet op het onbewoonde eiland in de buurt waar ze voor anker lagen. Misschien verwachtte Selkirk door genoeg van de bijna-muitende bemanning gevolgd te worden om te voorkomen dat het schip zou vertrekken. Dat plan werkte het niet. Niemand voegde zich bij hem en terwijl het schip wegvoer, raakte Selkirk in paniek en schreeuwde om weer aan boord te worden gelaten. Maar Stradling negeerde de kreten van de Schot en de Cinque Ports zeilde weg, waardoor Selkirk met afgrijzen naar het verdwijnende schip staarde. Alexander Selkirk bleef vier jaar op het eiland.

Toen hij eindelijk werd gered, ontving hij zijn redders met een welwillende onverschilligheid en, in latere jaren, ‘betreurde hij zijn terugkeer naar de wereld met al zijn geneugten Het bracht hem niet de rust van de alleenzaamheid .

Today the Vendee Globe 2020 started. https://www.vendeeglobe.org/    

A solo around the world sailing event. I started alone, three times. Not in this race but with the same intention. This year 33 participants compete of which 6 are women. I follow them and I sail with them.

Robinson Crusoe, the original novel written bij Daniel Defoe in 1719, was inspired by the true story of Alexander Selkirk, a brave and obstinate Scottish sailor who came into conflict with the master of his ship, one Captain op te Stradling. Selkirk and Stradling were at loggerheads over the seaworthiness of their vessel, the Cinque Ports, and the argument ended with Selkirk demanding to be put ashore on the uninhabited island near which they were anchored. Perhaps Selkirk expected to be followed bv enough of the near-mutinous crew to prevent the ship trom sailing. If this was Selkirk’s plan, it didn’t work. Nobody joined him and, as the ship pulled away, Selkirk, rather endearingly, panicked, and screamed to be let back on board. But Stradling ignored the Scot’s cries and the Cinque Ports pulled away, leaving Selkirk staring after the vanishing ship in horror. Alexander Selkirk remained on the island for four years.

When he was finallv rescued, he received his rescuers with a benign indifference and, in later years, ‘bewailed his Return to the world. Which could not, he said, with all its enjoyments, restore him to the Tranquillity of his Solitude’.

Nov 6th We trokken verder … over astronavigatie in de woestijn (Dutch/English) … we moved on, about celestial navigating in the desert

Ik lag op het zand onder een wijde hemel en kijk naar een veelheid van vallende sterren. Ik hoorde ergens in de lege nacht het janken van een jakhals in een wereld waar geen licht in de duisternis brandt maar kijkend naar de sterrenhemel had ik het gevoel dat ik tussen de sterren stond.

Zij willen weten wie ik ben en vertel over mijn zeereizen en het lange alleen zijn. Ze vroegen stel ze zouden me alleen laten of ik dan wist waar ik was en wist waar ik heen moest. Ik keek naar boven en wees op de sterren. Ze knikten instemmend. Orion, zowel op zee als hier is zo briljant. En daar in het noorden staat de vaste Poolster. Zo zou ik dus mijn weg kunnen vinden.

Het was nog donker, koud en windstil. Het werd al licht. Er stond een smalle streep licht aan de oostrand van de wereld. Ik liep weer een stuk de woestenij in en bleef toen staan met een bede tot het duister boven me en zo stond ik een hele tijd. Toen draaide ik me om. In de verte zag ik het kampvuur branden. Iedereen was wakker. We trokken verder.

Vroeger op de Zeevaartschool leerde ik Astro navigatie met de Zeevaartkundige tafels. Wat ik me kan herinneren waren de interpolatie tafels die je daarbij nodig had. Later maakte ik al gauw gebruik van de Ho 249 methode. Ik kende in die tijd 52 sterren bij naam. 52 sterren die bruikbaar waren om je positie te bepalen. Men wist niet waar ik was, maar ik wist wel waar ik was.

Voor belangstellenden in astro navigatie zie; https://www.ljharri-watersportmedia.nl/product/2194630/de-zon-als-gps

en voor een cursus zie  http://www.sextantnavigatie.nl

Over de woestijnreis zijn er twee boeken. De eerste #Reizen tussen Zand en Ijs en het fotoboek Kara Ben Nemsi, traveling with the Touareg. Bij mij verkrijgbaar. Het Reizen boek kost € 15 incl post en het fotoboek ook 15 inc post. maar koop u het samen dan is het € 20 incl post. Bestellen op oceanclubinfo@gmail.com

Vandaag de dag kijken wij naar het heelal omdat we met die kennis op aarde iets willen doen. Vóór de introductie van gps orienteerden navigatiesystemen zich op de sterren. Nu kijken we met geavanceerde telescoopsystemen in wolkeloze woestijnen naar verre sterrenstelsels om uit het groeien (of imploderen) ervan iets te begrijpen. De huidige cultuur is tuk op meten, beheersen en controleren. Voor Einstein was dat een bevrijding. Hij kon zo de krampachtige, menselijke verlangens relativeren.

‘Daar, buiten was er die enorme wereld, die onafhankelijk van ons mensen bestaat en die zich aan ons voordoet als een groot, eeuwig raadsel, ten minste voor een deel toegankelijk voor onze observatie en ons denken. Anderzijds is het kille universum zelf ook een object van contemplatie. Dat staat dicht bij het romantische levensgevoel. Het weet een bij zondere gevoeligheid voor de ruwe, onherbergzame en ontzagwekkende kant van de natuur op te brengen…

We trokken verder. In de verte zag ik struiken. Dichterbij komend waren het twintig meter hoge palmen. Ze deden me denken aan een eenzame atol in zee in dekleuren van de ondergaande zon.

In the past at the Maritime Academy we learned Celestial navigation with the Nautical tables. I can remember the interpolation tables you needed to do so. Later I used the Ho 249 method. At that time I knew 52 stars by name. 52 stars that could be used to determine my position. They didn’t know where I was, but I knew where I was.

Today we look at the universe because we want to do something with that knowledge on earth. Before the introduction of GPS, navigation systems were focused on the stars. Right now, we are looking at distant galaxies with advanced telescope systems in cloudless deserts to know more about the growing (or imploding) of the universe. The current culture is keen on measuring, controlling and monitoring. For Einstein that was a liberation. In this way he could put the convulsive human desires into perspective.

“There, out there, was that vast world, which exists independently of us humans, and which presents itself to us as a great, eternal riddle, accessible at least in part to our observation and our thinking. On the other hand, the cold universe itself is also an object of contemplation. That is close to the romantic way of life. It knows how to show a special sensitivity to the rough, inhospitable and awe-inspiring side of nature …

I lay on the sand under a wide sky and look at a multitude of shooting stars. Somewhere in the empty night I heard the howling of a jackal in a world where no light burns in the darkness, but looking at the starry sky I had the feeling that I was standing among the stars.

We moved on. In the distance I saw bushes. Coming closer they were twenty-foot palms. They reminded me of a lonely atoll in the sea in the colors of the setting sun.